Amerikan vs Japon Eğitim Sistemi | The Teaching Gap kitabı hk.

"The Teaching Gap" kitabının temel fikirleri ve yaklaşımları, eğitim alanında sıkça başvurulan bir referans noktası olmuştur. Yazarlar James W. Stigler ve James Hiebert, uluslararası bir video çalışması kullanarak, farklı ülkelerdeki öğretim yöntemlerinin öğrencilerin başarısını nasıl etkilediğine dair çarpıcı sonuçlar ortaya koyar.

İşte kitabın öne çıkan temel fikirleri ve yaklaşımları:

1. Öğretim "Kültürel" Bir Faaliyettir

Kitabın en önemli argümanlarından biri, öğretimin basit bir teknik veya beceri setinden ibaret olmadığıdır. Öğretim, bir toplumun öğrenmeye, bilginin doğasına ve öğretmen rolüne ilişkin derin kültürel inançlarını yansıtan bir faaliyettir.

• Amerikan Yaklaşımı: Dersler genellikle küçük, parçalı bilgiler halinde sunulur ve öğretmen, bu bilgileri öğrencilere en etkili şekilde nasıl aktaracağını düşünür. Bu yaklaşım, öğretmenin dersi kontrol etmesine ve öğrencilerin pasif alıcılar olmasına yol açar.

• Japon Yaklaşımı: Dersler, öğrencilerin zorlu bir problemle karşılaştığı ve çözüm yolu üzerinde birlikte düşünerek yeni bir kavramı keşfettiği bir süreç olarak görülür. Bu yaklaşım, dersin daha çok öğrenciler tarafından yönlendirilmesine ve derinlemesine kavramsal öğrenmeye odaklanmasına olanak tanır.

2. Odak Noktası "Öğretmenler" Değil, "Öğretim" Olmalıdır

Kitap, eğitim sistemini iyileştirme çabalarının genellikle öğretmenleri tek başına daha iyi hale getirmeye odaklandığını ancak bunun yetersiz olduğunu savunur. Asıl önemli olan, öğretim yöntemlerini ve sistemini kalıcı olarak iyileştirecek bir mekanizma oluşturmaktır. Stigler ve Hiebert, ABD'deki eğitim reformlarının sürekli değiştiğini ancak temel öğretim yaklaşımlarını dönüştürmekte başarısız olduğunu belirtir. Japonya ise daha yavaş ama sürekli bir iyileşme sistemine sahiptir.

3. "Lesson Study" Yaklaşımı

Kitabın en dikkat çekici önerisi, Japonya'da yaygın olarak kullanılan ve "ders çalışması" anlamına gelen Lesson Study (Jugyou Kenkyuu) metodudur. Bu, öğretmenlerin bireysel olarak değil, bir ekip olarak çalıştığı bir sürekli mesleki gelişim modelidir.

Bu yaklaşımın temel adımları şunlardır:

1. Hedef Belirleme: Bir grup öğretmen, öğrencilerin zorlandığı belirli bir konuda bir araya gelir.

2. Ders Planlama: Birlikte, öğrencilerin aktif katılımını teşvik eden ve problem çözmeye dayanan detaylı bir ders planı hazırlarlar.

3. Gözlem ve Öğretme: Hazırlanan ders, gruptaki bir öğretmen tarafından uygulanır. Diğer öğretmenler, dersi dikkatlice gözlemler ve öğrencilerin derse nasıl tepki verdiğini, hangi noktalarda zorlandığını not alır.

4. Tartışma ve İyileştirme: Ders sonrasında tüm grup bir araya gelir ve dersin nasıl geçtiğini, hangi stratejilerin işe yaradığını ve nelerin geliştirilmesi gerektiğini tartışır. Bu süreç, yeni bilgiyi ve deneyimi kurumsal bir hafızaya dönüştürerek kalıcı hale getirir.

   
   

Bu döngü, öğretmenlerin kendi öğretim pratiklerini sürekli olarak geliştirmelerini ve en iyi yöntemleri toplu bir şekilde keşfetmelerini sağlar. Kitap, bu yaklaşımın, öğretimin bir meslek olarak gelişmesi için en etkili yol olduğunu savunmaktadır.

Kısacası, "The Teaching Gap" kitabı, eğitimde yüzeysel reformlar yerine, kültürel olarak kökleşmiş öğretim yaklaşımlarını değiştirmeyi ve Japonya'daki "Lesson Study" gibi sistemli ve işbirlikçi mesleki gelişim modellerini benimsemeyi öneriyor.

Yazar Hakkında

Ekrem BAŞARI, eğitim teknolojileri ve gamification temelli öğrenme alanlarında uzmanlaşmış bir stratejik eğitim danışmanıdır. Özellikle K12 çağındaki çocukların öğrenme motivasyonunu artırmaya yönelik projeler geliştirir. Türkiye'de ve globalde çeşitli özel kurumlarla çalışarak yüzlerce öğrenciye ulaşan Ekrem BAŞARI, aynı zamanda matematiksel düşünmenin küçük yaşta nasıl şekillenmesi gerektiği üzerine içerikler üretir. Kurucusu olduğu Matematik KULÜBÜ üye öğrencileriyle, ortaokul çağındaki kardeşi ve yeğenleriyle geçirdiği zamanlar, hem akademik hem de pedagojik perspektifine sahada derinlik kazandırır. Öğrenmenin bir oyun gibi hissettirilmesi gerektiğine inanır; bu yüzden hazırladığı programlar, çocukların merakını ve içsel motivasyonunu tetikleyecek şekilde tasarlanır.